Geride kalan 3 mükemmel ay...

Zaman geçiyor, Tolga 3 aylık oldu bile..

Önceleri bebeğinizin ne zaman, hangi ses tonuyla ağladığında ne istediğini anlayacaksınız dendiğinde nasıl olacak bilememiştim ama artık Tolga bizi biz de Tolga' yı tanıyoruz. Ne zaman uykusu olduğu için, ne zaman acıktığı için, ne zaman sahteden ağladığını biliyorum:)

Her altı açıldığında iletişime daha açık oluyor. Ağladığı sırada altını açarsam bile hemen gülmeye başlıyor ve benim söylediğim kelimelere benzer sesler çıkarmaya çalışıyor. en çok Aşkııımmm diye uzattığımda benzetiyor:) Bunun dışında oğlum ve Tolga dediğim de daha farklı tepki veriyor sanırım en sık bunları söylediğim için aşina...Yeni gördüğü her yüzü çok dikkatli izliyor, özellikle dudakları...
Genzinden gelen o "Gııı, A-Gıı" seslerine, içimi eriten gülüşüne hissettiklerimi tarif etmem mümkün değil.

Eskiden 8 saat uyumayınca bütün günü sinirle geçiren ben, 4 saatlik bir uykudan sonra bile zinde olabiliyorum. Gecenin bir körü herhangi birşey tarafından uyandırılsam dünyam kararırken :) Tolga'nın o saatin bir köründeki gülüşü beni kahkahalara boğuyor:))O dişdiş ağzını kocaman açıp gülüşünü beynimin içine kazımak istiyorum.O an dünyada olup biten, canımı sıkan her konu siliniyor resmen.

Uykuya emziksiz dalmıyor, karnı tok bile olsa omu emerek uyuyor.Doğduğu günden beri kucakta sallanarak uyutmadığım için uykusu geldiğinde en sevdiği pozisyon olan yüzüstü şeklinde yatırıp kendi kendisine uykuya dalıyor ve ben her geçen gün ona biraz daha fazla aşık oluyorum. Ona olan sevgim her emzirdiğimde, her bana gülüp konuşmaya çalıştığında, eli parmağımı kavramışken göğsümde uykuya daldığında, ellerini iki yana bırakırıp huzurla uyuduğunda bana olan güvenini görünce, boynundaki süt kokusunu içime çektiğimde kat kat artarak devam ediyor.

Annelik ve çocuk sevgisi karnımdayken başlayıp, fedakarlıklarla, ilgiyle,özveriyle artıyor. Bu sevgiyle artan birşey de korku...
Onu sürekli kollamak istiyorum ama biliyorum ki bunun fazlası ona zarar...Sürekli geleceğini düşünüp endişeleniyorum, ama biliyorum ki o da bir şekilde ayağa kalkacak. Onu bir yandan hiç yanımdan ayırmamak istesemde kendi ellerimle itip, uçmasını sağlamak zorundayım... Neyse bunları düşünmek için erken...

Kısa aralıklarla anneme bırakıp, şöyle babayla başbaşa kalmayı özlediğimde bile sürekli ondan bahsediyoruz:)

Minik ellerini, uykudan uyanmadan önceki tıpkı elma kurdu gibi kıvrım kıvrım hareketlerini, meme emerken birden kafasını kaldırıp kocaman gülüşünü, minicik bedenini...Bazen hiç büyümesen istiyorum Tolga ama sonra da büyüsende ana-oğul gezsek, oynasak istiyorum çünkü biliyorum ki özellikle erkek çocuklarında bu süre kısa oluyor. Kısa sürede özgürlüğünü ilan edecek ve biz birlikte takılamayacağız:)
Neyse bunlara da çok var. Şimdi senin her anının tadını çıkarmalıyım.

Tolga şimdi 3 aylık.3 ay öncesini hatırlayamıyorum,zorlamıyorum da:) Hayatımın en zor, stresli, yorucu ama bir o kadar da kusursuz ve mükemmel 3 ayını yaşadım. Allah herkese bu duyguları nasip etsin.