Lilypie Breastfeeding PicLilypie Breastfeeding Ticker

29 Nisan 2009 Çarşamba

Yazmayalı yine ne çok zaman oldu. Bu süre çoğu zaman keyifliydi ama aralarda ailenin tüm bireylerini gezen grip salgını ve küçük bir kaza yaşadık. Tolga kafasını şiddetli bir şekilde koltuk ayağına çarptı. Herşey saniyeler içinde yaşandı. Çarpmanın hemen sonrasında neredeyse 6-7 saat aralıklı buz tedavisi yaptık ve Allah' a çok şükür bu süreçte tek sıkıntımız Tolga' nın beni her elimde buzla görüşünce çığlık çığlığa kaçması oldu:) Akşamına kızarıklıktan bile eser yoktu ama bu süreçte ben çok zorluk çektim. Kendimi hemen toparladım ama niyeyse sadece o gün, onca ay değilde o gün anne olmanın en çok böyle anlarda zorluğunu çekeceğimi hissettim. Bu çocuk büyüyecek, bisiklete binerken düşecek, dizini yaralayacak, daha dile getirmek istemediğim pek çok şey yaşanacak ve ben dimdik durmak zorunda kalacağım.

Bu tatsız konuda daha fazla yazmak istemiyorum. Oğlumun yaramazlıklarından bahsetmek daha keyifli.
Daha önce oğlumun emeklediğini müjdelediğimde deneyimli annelerden sen esas şimdi gör bak seni neler bekliyor dediklerinde gülüp geçmiştim, meğer ağlanacak halime gülmüşüm:)
Her saniye girdiğim her ortamda yada evin her odasında şimdi Tolga nereye giderve neye dokunursa başına ne gelir hesabı yapıyorum ve tehlikeli olabilecek herşeyi ortadan kaldırıyorum. Yanlış anlaşılmasın Tolga istediği her yere girip çıkıyor ona asla engel olmam.Bu kafayı vurma olayından sonra bile tavrım değişmedi. Her yeri kurcalayıp her masa, sandalye altında sıkışsa dahi geziniyor ama ben bariz devrilirse kırılacak şeyleri tabiki ortadan kaldırmalıydım.İşte bunlar minik afacanın sadece resimleyebildiğim yaramazlıkları.



Dün yine Ayaz-Tolga buluşması yaşandı. Her birbirlerini görmeleri artık daha bilinçli. Yine de iki oğlan sanırım benim planladığım gibi birbirleriyle öyle çok da haşırneşir olacak gibi değil çünkü ikisinin de ortama girer girmez nereye emeklesem, neyi karıştırsam duyguları daha yoğun:) Buna rağmen birbirlerinin yüzlerini elliyor, yakalarını çekiştiriyor, ayaklarını itiyorlar.Bu kadarlıkken sahiplenme ve kıskançlık duyguları gelişmiş oluyormu onu henüz araştıramadım ama hepside tesadüf mü bilemiyorum. Ayaz ayakta sallanmaya alışkın ve ben onu sallarken Tolga kucaklanmak istiyor, omzumda,tepemde geziniyor. Ne zaman Ayaz'la oynasam o oyuncağı almak istiyor vs. Ben hala bilinçli olduğunu düşünmüyorum ama işimizin kolay olmadığından da eminim:)İkiz annelerini tekrar tebrik ediyor, Allah yardımcıları olsun diyorum çünkü ikisini toplasam 15-16 kiloluk şeyler iki kadını akşam yere sermeye yetiyorlar.İşte ikisini bu şekilde oyalayarak hem gözümüzün önünde tuttuk hem öğle yemeklerini yaptık, ne yapalım:)


3 yorum:

İclal dedi ki...

canım hoşgeldin diyelim.Nerelerdeydin bloğunu takip ediyordum ne zamandır.Uzun süredir yazmayınca merak ettim doğrusu. Minik Tolga yaramazlıklara başlamış. Benimki de 7,5 aylık hemen hemen. Seninki desteksiz oturabiliyor mu?

Meltem :-) dedi ki...

İclal Merhaba
Tolga son 15 gündür desteksiz oturuyor ama herhalde bir 10 dk sonra yorulup yan düşüyor, merak etme seninkide en kısa sürede başlayacaktır çünkü bir gün önce yapamadığını bir gün sonra yapabiliyor hızlarına yetişmek mümkün değil:)

İclal dedi ki...

evet çok haklısın benimki şuan birkaç saniye durabiliyor :)