Lilypie Breastfeeding PicLilypie Breastfeeding Ticker

3 Temmuz 2009 Cuma

İnsanlık İçin Küçük Bizim İçin Büyük Bir Adım

Sonunda geçte olsa Tolga kendi odasına temelli yerleşti:)

Bizim büyük sorunumuz olan geceleri çıkan emziğimiz yüzünden bunca zaman odasına alamadım Tolga' yı ama son zamanlarda sanırım artık diş ağrıları yüzünden her gece yatağının içinde 40 takla atması bizi de bezdirdi. Odasına aldığım geceden şu son 2 geceye kadar uzun zamandır olmadığım kadar rahat geçti. Ben bile inanamadım. Artık aramızda espri konusu oldu: Biz Tolga' nın dönmelerinden o da bizim horultumuzdan sanırım kurtuldu da o yüzden rahat uyuyor diye :) Ama şu an daha büyük bir problemim var. Eğer bir sağlık sorunu yoksa ki ben olmadığını düşünüyorum ama Kadir amcamız gördükten sonra sanırım bir pedagog bulmam gerekecek çünkü ben okuduklarımla, araştırdıklarımla, kendi yöntemlerimle bu sorunu henüz çözemedim.

Sorun şu ki Tolga iki gündür kelimenin tam anlamıyla kanguru gibi yaşıyor benimle. Yemek bile yiyemiyorum. Odadan çıktığım an basıyor yaygarayı dakikalarca susmuyor. Kısa kısa sürekli görünüyorum "Oğlum ben burdayım, bir yere gitmiyorum" yok hiçbir şey kar etmiyor. Kucağa alınana kadar susmuyor. Ben de her ağladığında almak istemediğim için dayanmaya çalışıyorum ama resmen sular seller gibi ağlıyor.Ama aynı odada olsam bile kar etmiyor illa kucağıma alacağım. Lütfen biri bana akıl fikir versin çünkü sonunda ya ben onu doktora götürücem ya da o beni..Tecrübeleriniz varsa ya da bildiğiniz güvendiğiniz bir pedagog paylaşırsanız sevinirim.


Bu arada biz bir haftalığına bu sıcaklardan, şehrin kargaşasından uzaklaşıyoruz. Tolga' nın denizle olan ilk maceralarıyla geri döneceğiz...Görüşmek üzere...

4 yorum:

ilkays dedi ki...

Meltemcim öyle dönemler yaşanıyor. Yine de Tolga'nın bir pedogogu olsun derim. Belli dönemlerdfe gidip danışmak inan ki çok faydalı oluyor...
Ben bu konuda bir ismi tek geçerim "Prof. Sabiha Göktuna Keskin"
Tel: 212 264 65 67

Hülya Cinsçiçekçi dedi ki...

meltem
bizim tuna da zaman zaman öyle oluyor
erkekler biraz daha kırılgan ve anneye düşkün. ayrılık endişesi yaşıyorlar
hem de maximum seviyede.
böyle zamanlarda ben gittiğim yere biraz oyuncak alıyorum
(başka odaya gidiyorsam mesela)
orda oynatıyorum bir süre
dikkatini başka yöne çekmek en iyisi. yoksa susmak bilmiyorlar
bir yaşına doğru bir bebeğin tüm dünyası annesiymiş. sürkeli güvenlik endişesi, anneyi kaybetme korkusu yaşıyorlar bu yüzden.
kitaplara göre 18.ay gibi bitmesi gerek bu durumun ama geçmeye de biliyor haberin olsun :))

Meltem :-) dedi ki...

İlkaycım hemen bakıp yanıtladığın için teşekkürler. İnternetten baktım eğer yanlış anlamadıysam doktorun ofisi Eyüp müş?
Eğer devamlı gidecek olursam benim için sorun yaratır bu uzaklık:(

Hülyacım umarım dediğin gibi devamlı olmaz bu durum çünkü benim özellikle erkek çocuklarının bağımsız olmayı erkenden öğrenme taraftarıyım. İşte o yüzden bu süreçte yanlış bir adım atmak istemiyorum umarım iyi bir pedagog bulurum.Teşekkürler

ilkays dedi ki...

Meltemcim pedagogla görüşmeler -eğer çok önemli bir problem yoksa- yılda 2,3 ü geçmiyor. Eyüp'te Sabiha hanımın özel durumlu çocuklar için bir rehabilitasyon merkezi var. İnternette o adres çıkmıştır.
Bizim görüştüğümüz muayenehanesin yeri 1.Levent'te. Verdiğim numara da oranın zaten. Ctesi günleri burada oluyor, diğer günler Eyüpte...
Yine de sen bilirsin, araştır tabiki..