Buluşmaya 10 saat....

Sadece 10 saat kaldı...Hayatımın bir daha hangi evresinde bu kadar karmaşık duyguları birarada yaşayacağım bilemiyorum ama şu an kelimeler gerçekten yetersiz kalıyor.
Onu görmeyi, kucağıma almayı, koklamayı çok ama çok istiyorum, sonra karnımın bu şeklini, aniden göğüs kafesime doğru tekme yemeği, ayağını neredeyse çıkacak kadar net şekilde itmesini de bir o kadar özleyeceğim.
Sonra malum düşünceler, yeterince sabırlı olabilecek miyim, güler yüzlü, mutlu bir çocuk olacak mı? Stresli dönemlerde, her kafadan çıkan seslere tahammül edebilecek miyim vs...
Yaşayıp göreceğiz tabiki başka yolu yok..
Şu an en önemli şey çok kısa bir süre sonra oğlumu kucağıma alacak olmam.
Bu ara en net aklıma gelen şeyler, "Allahım ben ne zaman tekmelerini hissedeceğim" ve "Off zaman hiç geçmiyor" cümlelerim...Öyle de bir geçiyormuş ki...

27 yıllık hayatım boyunca ama özellikle bu son 9 ayın her gününde kan ter içinde kalana kadar her şeyime koşan, koşmaya devam eden, her anında daha ne yapabilirim diye çırpınan, bana göre dünyanın en mükemmel, en fedakar annesine, anneme sonsuz teşekkürler... Sen olmasaydın gerçekten şu an bu kadar rahat her işe yetişemez ve bu kadar güzel şeylere sahip olamazdım. Bir gün bile of demeden her işe koştun canım annem.
Nerede okumuştum hatırlayamıyorum ama şuna benzer bir söz vardı:" Anneler ile kızları yaşları ilerledikçe dünyanın en iyi arkadaşı olurlar" Gerçekten zaman zaman geriye dönüp bakmayı hiç sevmesemde tek ama gerçekten tek üzüntüm o deli dolu zamanlarda yaptığım abuk subuk seçimlerden ötürü seni kırdığım ve tartışmaya sebep olduğum zamanlardır. Zamanı geri alabilsem tek o dönemi silerdim.

Sevdiğim adam, eşim, birtanem...Daha dün gibi seninle "Şuralarda paytak paytak koşsa nasıl olur" diye düşünüp acaba mı dememiz... Ve şimdi o paytak adamın aramıza katılmasına saatler kaldı...Sen gerçektende çok iyi bir baba olacaksın, Tolga da çok şanslı bir çocuk...

Offf yine niye duygusallaştım, tövbe yarabbim veda konuşması gibi oldu, değil sakın haaaa:)) Sadece uykusuz bir gece daha ve içimden geçenler....

Canım ailem sizleri örnek alarak kurduğum çekirdek aile artık gerçekten adına yakışır bir hal alıyor, sizi çook seviyorum.

Vee oğlum, sanki yarın olacakları bilirmişsin gibi günlerdir geceleri kıpırdamazken şimdi karnımın her yerinden itiyorsun:) Ama itmeye devam et, et ki ben her hareketini hafızama kazıyayım, et ki annecim sadece seninle benim aramda olan o özel bağı biraz daha hissedeyim.
Umarım günün birinde sen de benim dediğim gibi "İyiki sizin gibi anne ve babam varmış" dedirtecek duruma geliriz, umarım hayatında herşey arzuladığın gibi gelişir, hep mutlu, güler yüzlü ve sağlıklı olursun.

Artık uyuma vakti çünkü sabahın 5'inde kalkıp, 6' sında yollarda olacağız ve kısmetse 8,30 civarı ben de ayılmış olacağım. En kısa zamanda da, aylardır diğer takip ettiğim bloglardaki gibi kendi doğum hikayemi de yazağım.
Şimdiden, yanımda olan, iyi dileklerini eksik etmeyen, yeni dostluklar kuran tüm blog arkadaşlarıma da iyi dilekleri için teşekkürler, sevgiler, em kısa zamanda görüşmek üzere...